12- 6 Archiwum Fotogrametrii, Kartografii I Teledetekcji, vol. 8, Kraków 1998
σ
x
= ±0.19 piksela oraz σ
y
= ±0.20 piksela, co odpowiada w skali obrazu utworzonego
przez obiektyw aparatu odpowiednio: ±1.9 μm oraz ±2.0 μm. Maksymalne odchyłki
pomiędzy średnimi współrzędnymi punktów kontrolnych na pojedynczym obrazie,
a średnimi współrzędnymi punktów kontrolnych z sześciu obrazów wyniosły:
dx
max
= 0.3 piksela (3μm.) oraz dy
max
= 0.4 piksela (4μm.), a odchyłki przeciętne
odpowiednio: 0.11 piksela (1.1μm.) i 0.13 piksela (1.3 μm.).
W świetle uzyskanych wyników można stwierdzić, że MINOLTA RD 175
charakteryzuje się bardzo dobrą stabilnością zobrazowań i można z powodzeniem stosować
układ obrazu cyfrowego jako układ odniesienia przy opracowaniach fotogrametrycznych.
4. Kalibracja aparatu MINOLTA RD 175.
Aparat niemetryczny w opracowaniach fotogrametrycznych można wykorzystywać
w trojaki sposób: albo kalibrować zdjęcia w trakcie prowadzonych obliczeń współrzędnych
punktów odfotografowanego obiektu (samokalibracja) albo wyznaczyć elementy orientacji
wewnętrznej i dystorsję dla aparatu, a następnie przyjmować wyznaczone wartości jako znane
i postępować dalej tak jak przy opracowaniu zdjęć metrycznych, albo wykorzystywać zdjęcia
niekalibrowane i funkcję DLT. Pierwszy sposób (najdokładniejszy) wymaga wykonania dużej
ilości zdjęć obiektu, nadaje się głównie do opracowań punktowych, wymaga minimalnej
ilości punktów dostosowania. W drugim przypadku, najczęściej wykorzystywanym
w opracowaniach stereoskopowych, dokładność opracowania jest nieco niższa niż przy
wykorzystaniu samokalibracji ze względu na gorsze warunki przecięcia promieni i mniejszą
ilość zdjęć (warunki wykonania zdjęć stereoskopowych). Wymagane są tu min. trzy punkty
dostosowania. W ostatnim przypadku (najmniej dokładnym) wykorzystanie funkcji DLT
do opracowania zdjęć niemetrycznych wymaga dużej ilości punktów dostosowania (min. 6 dla
każdego zdjęcia). Od ilości punktów kontrolnych i ich położenia na zdjęciach zależy
dokładność opracowania.
Dokładność opracowań fotogrametrycznych z wykorzystaniem obrazów cyfrowych
z MINOLTY RD 175 zależy w dużej mierze od powtarzalności elementów orientacji
wewnętrznej, które po wyznaczeniu przyjmuje się jako znane, oraz wielkości kąta widzenia
obrazu. W przypadku standardowego obiektywu zmiennoogniskowego AF 24-85mm warunek
ten byłby trudny do realizacji ze względu na zmienność ogniskowej oraz odległości
obrazowej tego obiektywu. Ponadto kąt widzenia obrazu tego obiektywu zawierajcy się w
przedziale od 13
o
do 43
o
, jest nieduży (maksymalny - 43
o
odpowiada obiektywowi
normalnokątnemu). Dla zwiększenia kąta widzenia oraz łatwego uzyskania powtarzalności
ustawień obiektywu zakupiono dodatkowy obiektyw: Minolta: AF 20/2.8 o kącie widzenia
obrazu 51
o
i ogniskowej 20 mm. Po zogniskowaniu tego obiektywu na ∞ (obiektyw
wkręcony do oporu), dla przysłony 22 przednia granica głębii ostrości wynosi 0.6 m. Stąd
wyznacznie stałej kamery dla takiego położenia obiektywu umożliwi zarówno łatwą
mechaniczną powtarzalność ustawień obiektywu, jak również poprawne fotografowanie
wszystkich obiektów o odległości przedmiotowej większej od 0.6 m.
Dla wyznaczenia elementów orientacji wewnętrznej obrazu oraz dystorsji obiektywu
wykonano 5 zdjęć przestrzennego pola testowego. Pole testowe (fragment tego pola pokazany
jest na rys. 3) składa się ze 160 punktów przyklejonych do ściany o znanych współrzędnych
X,Y,Z (określonych metodą bezpośrednią z dokładnością ±0.3 mm) oraz 21 punktów poza
płaszczyzną ściany (o nieznanych współrzędnych). Te ostatnie stanowią koraliki nanizane
(57 pages)
(124 pages)
Manymanuals.com
Manymanuals.de
Manymanuals.fr
Manymanuals.it
Manymanuals.pl
Manymanuals.cz
Manymanuals.es
Manymanuals-pt.com
Commentaires sur ces manuels